1999 yılındaki toplu sözleşme sayesinde 30-60 puan reel ücret alan işçi IMF`nin dikkatini çekti.
IMF Türkiye Masası Şefi Carlo Cottarelli, KİT`lerin finansman açıkları ve ücret politikası arasındaki dengesizliğin giderilmesindeki ısrarını sürdürüyor. Eylül ayında Antalya`da düzenlenen Ekonomi Zirvesi`nde, kamu kesimindeki işçilerin reel ücret artışlarına dikkati çeken ve bu nedenle sert eleştirilerin hedefi olan Cottarelli, 2001 yılı toplu sözleşmelerinde reel ücret baskısına set çekilmesi yönündeki tezini değiştirmedi. Geriye yönelik 10 yılın ortalama işçi ücret artışları ile enflasyon arasındaki ilişki, IMF uzmanlarının dikkatinden kaçmadı. 1990-2000 döneminde, 6 yıl işçi, 4 yıl enflasyon galip geldi. 1990 yılında KİT`lerde ortalama ücret artışı yüzde 105 düzeyinde gerçekleşirken, enflasyon yüzde 50 düzeyinde kaldı. TEFE`ye göre 55 puan fazla ücret alan kamu işçileri bu seriyi 1993 yılı sonuna kadar sürdürdü. 1991`de 42 puan, 1992 ve 1993`te 20 puan reel ücret artışı alan kamu işçileri, 1994`ten itibaren reel gelir kaybını uğradı.
1994 yılındaki ekonomik krizin de etkisiyle enflasyon yüzde 120`yi aşarken işçi ücret artışları yüzde 70`de kaldı. Enflasyona göre 50 puan ücret kaybına uğrayan işçi, 1995`te enflasyonun 25 puan, 1996`da ise 5 puan gerisinden geldi. 1997`de, yüzde 80 oranındaki enflasyona kıyasla yüzde 125 ücret artışı ile yola devam eden KİT işçisi, 1998`de yeniden negatif ücret artışı ile karşılaştı ve 10 puan gelir kaybına tanık oldu.1999 yılında seçim öncesinde bağlanan toplu sözleşmeler işçilere önemli bir avantaj sağladı. Geçen yıl 60 puan, bu yıl 30 puan reel ücret artışı alan işçiler, 2001 yılında yeniden masaya oturacaklar. Ancak, IMF`nin hesaplamaları ve hükümetin enflasyon hedefi önceki yıllarda olduğu gibi reel ücret artışı şansını oldukça azaltıyor. Hazine ve Maliye verileri, KİT`lerin reel ücret artışı gözlenen yıllarda finansman ihtiyacının arttığını, ücret artışlarının sınırlandığı dönemlerde ise KİT açıklarının da durduğunu ortaya koydu. (YENİ BİNYIL)